پیام دادم نزدیک آن بت کشمیر

که زیر حلقهٔ زلفت دلم چراست اسیر

جواب داد که دیوانه شد دل تو ز عشق

به ره نیارد دیوانه را مگر زنجیر

پیام دادم کز بهر چیست گرد رخت

ز مشک و غالیه خطی کشیده حلقه پذیر

جواب داد که خط من آیتی عجب است

که هیچکس به جهان در نداندش تفسیر

پیام دادم کان عارض چو شیر سپید

رها مکن که شود سربه سر سیاه چو قیر

جواب داد که گر شیر من چو قیر شود

روا بود چو همه قیر تو شدست چو شیر

پیام دادم کز روی زرد و نالهٔ زار

به زر و زیر همی مانم ای بت کشمیر

جواب داد که از زیر و زر بود شاهی

چرا غم است توراگر چو زر شدی و چو زیر

پیام دادم کز عشق تو رخ و تن من

چرا زریر وکمان شدکه بود لاله و تیر

جواب داد که در عشق چون تو بسیارند

ز تیرکرده کمان و ز لاله کرده زریر

پیام دادم کامد به دست تو دل من

به دل بسنده کن و جان من شکار مگیر

جواب داد که جان و دلت به دست من است

چو شرق و غرب به فرمان شاه و حکم وزیر

پیام دادم کاو را غیاث ملت خوان

که عدل اوست بشر را بزرگوار بشیر

جواب داد که او را وزیر عادل گوی

که چشم دولت عالی بدو شدست بصیر

پیام دادم کاندر جهان نظیرش کیست

به دین و دولت و فرهنگ و دانش و تدبیر

جواب داد که او را نظیر نشناسم

ز بهر آنکه خدایش نیافرید نظیر

پیام دادم کز قدر او به حکم قیاس

چه پایه فرق کنم تا به آفتاب منیر

جواب داد که بسیار فرق باید کرد

که قدر خواجه عظیم است و آفتاب حقیر

پیام دادم کز دولتش عجب دارم

که قادرست به تأثیر همچو چرخ اثیر

جواب داد که این دولت جهان آرای

زیادت است ز چرخ اثیر در تأثیر

پیام دادم کز منتش گرانبارند

رعیت و سپه شهریار کشور گیر

جواب داد که در زیر بار منت او

هزار خواجه فزون است و صد هزار امیر

پیام دادم کز دست و طبع او خیزد

نسیم باد صبا و سرشک ابر مطیر

جواب داد که ابر مطیر و باد صبا

همی خورند زدست و زطبع او تشویر

پیام دادم کز عدل اوست ناپیدا

چو آب حیوان در دهر فتنه و تزویر

جواب داد که از جود اوست ناموجود

چو کیمیا و چو سیمرغ در زمانه فقیر

پیام دادم کازادگان دنیا را

به جای روزی توقیع کلک اوست مشیر

جواب داد که هرچ آن مسیح کردی دم

همی کند گه توقیع کلک او به ضریر

پیام دادم کز دشمان دولت او

شدست بخت نفور و همی کنند نفیر

جواب داد که بر روزنامهٔ ملکان

نبشت گردون ما یملکون من قطمیر

پیام دادم کاندر ضمیر و فکرت او

جواهر خردست و نوادر تقدیر

جواب داد که معلوم کرد عالم را

ملک به فکرت و تقدیر ایزدی به ضمیر

پیام دادم کز بخشش خدای کریم

نرفت و هم نرود در رضای او تأ خیر

جواب داد که از گردش سپهر بلند

نرفت و هم نرود در مراد او تقصیر

پیام دادم کاقبال بی پرستش او

بود به نزد خردمند خواب بی تعبیر

جواب داد که اشعار بی ستایش او

بود به نزد سخندان نماز بی تکبیر

پیام دادم کز طبع من گهر خیزد

کجا کند قلم من مدیح او تحریر

جواب داد که از طبع تو گهر نه عجب

که هست طبع تو درمدح او چو بحر غزیر

پیام دادم کز خدمتش قرار دل است

همیشه باد بدو چشم روزگار قریر

جواب داد که تا سعد و نصرت از فلک است

فلک مساعد او باد و روزگار نصیر